Ook: stele (zonder accent),
stela; meervoud stèles of stelae. Ook,
meer of minder hetzelfde: grafplaat, grafsteen,
grafzuil, grafteken, gedenksteen, votiefsteen.
Een
stèle is een rechtopstaande, hoge, platte, smalle, stenen grafplaat of
grafzuil met een tekst en meestal ook een afbeelding in reliëf.
De voorstelling beeldt de overledene uit of iets dat op zijn leven betrekking
heeft. De inscriptie (tekst) is meestal niet zo lang, bevat de naam van de
overledene en kan iets over de overledene vertellen.
Meestal spreekt men over stèle als grafteken, maar de stèle kan ook een
speciale gebeurtenis uitbeelden, als gedenkplaat voor die historische
gebeurtenis.
Stèles zijn van steen, maar in het oude Egypte ook wel van hout en in de Neo-Renaissance
van gietijzer.
Stèles zijn niet zo hoog en diep, vaak niet meer dan 50-100 cm hoog en 10-20 cm
diep. In de Griekse en Romeinse oudheid werd de stèle vaak naar boven toe wat
smaller.
Stèles komen voor in het oude Egypte, Griekenland, het Romeinse Rijk, Keltisch
gebied (Ierland, Wales, Schotland, Bretagne), Rusland, het Nabije en Verre Oosten,
Midden-Amerika (Maya's), maar waarschijnlijk heeft elk land wel zijn eigen
stèles of wat daar op lijkt (bijvoorbeeld de beelden van het Paaseiland hebben
mogelijk dezelfde functie).
stèle, grieks, grafreliëf dexandrides en kallistratos; was ooit eigendom
van peter paul rubens en werd daarom ook wel rubens-stèle genoemd; de
helaas slecht te lezen inscriptie staat op de architraaf
onder de timpaan (rijksmuseum van oudheden):
De term stèle is afkomstig van het Latijnse stela, afgeleid van
het Griekse stèlè (rechtopstaande grafsteen), van stellein
(laten staan, opstellen).
Een cippus is ook een gedenkteken, maar in de vorm van een obelisk
(naald).