Neo-Renaissance (ca. 1870-1900)

Eigenlijk: neorenaissance (zonder hoofdletter). De Neorenaissance is de neostijl in grote delen van West-Europa aan het einde van de 19e eeuw. In ons land omvatte de neorenaissance profane architectuur en o.a. de protestantse kerkelijke bouwkunst in het laatste kwart van de 19e eeuw beheerste. De neorenaissance was in Nederland vooral geďnspireerd op de Vlaamse en Noord-Nederlandse Renaissance van het eind van de 16e eeuw, met als doel de "eigen stijl van ons land" te laten herleven. 

Karakteristieke elementen van de Neorenaissance zijn: 
- symmetrie (plattegrond én gevel)
- wandgeleding van pilasters
- hardstenen banden (cordons e.d. in lichter natuursteen of gele baksteen)

- decoratief beeldhouwwerk
- kruiskozijnen 
- frontons boven ramen
- lijsten en ornamenten  
- ontlastingsbogen met gekleurd siermetselwerk (rondbogen, later segmentbogen)
- trapgevels  
- sierankers  
- medaillons (cirkelvormige versieringselementen)
- later: gebruik van gietijzer (overkappingen e.d.). 

klik op de afbeeldingen voor groter: rijksmuseum amsterdam, arch. pierre cuypers, ontwerp 1876, gereed 1885 (foto ca. 1895, met dank aan wikipedia):

academiegebouw utrecht, 1848, arch. gugel en nieuwenhuis:

l'opéra in parijs, arch. charles garnier (vandaar ook de benamingen opéra garnier en palais garnier), ontwerp 1861, geopend 1875:

winkelgalerij, koninginnegalerij (koninklijke sint-hubertusgalerijen), brussel, arch. jean-pierre cluysenaar, bouw gereed 1847 (pbrundel, wikipedia):

Eng. Renaissance Revival (architecture); soms: Neo-Renaissance