Neo-Renaissance (ca. 1870-1900)

Eigenlijk: neorenaissance (zonder hoofdletter). De Neorenaissance is de neostijl in grote delen van West-Europa aan het einde van de 19e eeuw. In ons land omvatte de neorenaissance profane architectuur en o.a. de protestantse kerkelijke bouwkunst in het laatste kwart van de 19e eeuw beheerste. De neorenaissance was in Nederland vooral geďnspireerd op de Vlaamse en Noord-Nederlandse Renaissance van het eind van de 16e eeuw, met als doel de "eigen stijl van ons land" te laten herleven. 

Karakteristieke elementen van de Neorenaissance zijn: 
- wandgeleding van pilasters
- hardstenen banden
- lijsten en ornamenten
- ontlastingsbogen met gekleurd siermetselwerk
- trapgevels
- sierankers.

De foto's tonen de Parijse Opéra van architect Charles Garnier (1861-1875, een lange bouwtijd), de Brusselse Koninginnegalerij (St. Hubertusgalerij), van architect Jean-Pierre Cluysenaar, en het Utrechtse Academiegebouw van de architecten Gugel en Nieuwenhuis, uit 1848. 

klik op de afbeeldingen voor groter: l'opéra in parijs:

winkelgalerij, koninginnegalerij, brussel (pbrundel, wikipedia):

academiegebouw utrecht, 1848, arch. gugel en nieuwenhuis:

Eng. neo-Renaissance