luifel

Een luifel is een (gedeeltelijke) overkapping die beschutting geeft tegen de regen, sneeuw e.d., veelal boven een ingangspartij of een raampartij van een gebouw. Een markies is ook een vorm van een luifel. Ook: de luifel van een tent, caravan of camper.
Vroeger waren luifels eigenlijk altijd van een ander materiaal dan glas waardoor de luifel tussen bovendorpel van de deur en het bovenlicht werd geplaatst zodat meer licht in de hal kon treden.

De hang-constructie van een balkon of luifel vraagt de nodige aandacht.

Voorbeelden van luifels

Voorbeelden van luifels op Doelbeelden

klik op de afbeeldingen voor groter een glazen luifel:

luifeldak bodegas ysios, laguardia, spanje (arch. calatrava):

luifel station oriente, lissabon, portugal (arch. calatrava, foto tornadu):

Het Middelnederlandse loeyfe is ontleend aan het Rijnlandse leuve (met uitspraak /oi/; een open uitbouw, afdak), ontwikkeld uit het Protogermaanse laubja-, een afleiding van loof. De oorspronkelijke betekenis zal dus "dak of hut uit bebladerde takken" zijn geweest. Bron Etymologiebank.
De luif is o.m. de ruimte onder een afdak e.d.

Zie eventueel uitkragen.

Verg. overstek, baldakijn, op vlucht, latei (luifellatei), aanluiving.

Eng. canopy, covered area; entreepartij met glazen luifel is entrance with glass canopy; met aangebouwde luifel is with attached covered area; laadperron met luifel is covered loading platform; (luifel van bv. zeildoek) awning