Shake-hands architectuur (1945-1965?)

Shake-hands is een bouwstijl uit de Wederopbouwperiode (na de Tweede Wereldoorlog) waarbij traditionele vormen en materialen (baksteengevels, hellende daken) worden gecombineerd met moderne materialen en constructiemethoden (staal, beton, glas, betonskelet, strakke lijnen). Shake-hands architectuur is een mengvorm van traditionele en moderne bouwmethoden ofwel van traditionalisme en modernisme (Functionalisme, het Nieuwe Bouwen), van baksteen en beton (shake-hands is Engels voor handdruk).

De Shake-hands stijl wordt gekenmerkt door:
- betonskelet wordt in het zicht gehouden, terwijl de geveldelen met baksteen of glas worden opgevuld waardoor vaak het geheel vakwerk-achtig aandoet, maar met hedendaagse materialen
- kenmerkende vensteromlijstingen (stalen raamkozijen, vaak met betonnen gevelbanden) en grove roedeverdeling
- basisgedachte is functioneel (de architecten van Shake-hands architectuur waren oorspronkelijk functionalisten), maar wel met een duidelijke gevel (pui vaak verschillend van overige verdiepingen), versieringen mogen weer (maar toch wat logge gebouwen)
- relatief licht metselwerk met sierverbanden bij de pui (begane grond), onder ramen, bij schoorstenen e.d.
- vrije indeling gevel, in- en uitspringende delen, grote en kleine ramen, glazen borstweringen, loggia's, grotere balkons.

De Shake-hands architectuur wordt wel eens als onderdeel van het traditionalisme gezien, maar lijkt eigenlijk meer een onderdeel van het Functionalisme. 

shake-hands, industriegebouw goudsesingel, rotterdam; klik voor groter (foto kris roderburg, beeldbank cultureel erfgoed document 523503):

shake-hands, gemaal katwijk; klik voor de volledige afbeelding (foto paul van galen, beeldbank cultureel erfgoed document 523181):