zta, zontoetredingsfactor

De zontoetredingsfactor of ZTA-waarde van een raam of beglazingssysteem geeft de verhouding tussen de binnenkomende en de opvallende zonnestraling (zowel directe als diffuse straling), waarbij de hoek van inval 45 graden is. 

Let op: 
De ZTA wordt niet meer gebruikt. De ZTA werd eigenlijk alleen in Nederland gebruikt maar internationaal wordt de g-waarde gebruikt, ook in Nederland.
Zie eventueel ook bij Fc-waarde.

Hoe hoger de ZTA hoe meer zontoetreding in de winter (gunstig), maar ook in de zomer (ongunstig, koeling nodig door zonwering bij voorkeur aan de buitenzijde van het gebouw). Voor zeer grote glaspuien (bij glass curtain kantoren e.d.) moet over het algemeen dus de ZTA laag gehouden worden om te veel warmtevorming 's zomers te vermijden, maar de lichttoetreding (LTA) zelf mag niet te laag zijn, bij voorkeur boven 50%. Om de invloed van de zon op het binnenklimaat in de zomerperiode te beperken is een gebruikelijke ZTA die wordt nagestreefd 30% of wordt helder glas toegepast met buitenzonwering.

Voor blank enkel glas bedraagt de ZTA-waarde 0,8; voor HR++ glas bedraagt de ZTA-waarde tussen de 0,6 en 0,7. 

uitleg van de zta  en lta:

Voor een raam kunnen de ZTA-waarde en de LTA-waarde binnen bepaalde grenzen onafhankelijk worden gevarieerd. Om de binnenkomende zonnewarmte zoveel mogelijk te weren, maar zoveel mogelijk daglicht in de woning te krijgen wordt voorgesteld het raam in twee delen te splitsen: het bovenste deel voor een verhoogde daglichttoetreding dieper in het vertrek, en een lager deel, belangrijk voor het uitzicht. Het bovenste deel heeft een lage ZTA voor vaste zonwering, maar een relatief hoge lichttoetreding (LTA 0,7).

Om een lagere ZTA te bereiken kan bijvoorbeeld gecoat glas worden toegepast, glas met een warmtefolie om infraroordstraling tegen te gaan.

Met dank aan o.m. TU Delft en ECN.

Verg. LTA (lichttoetreding), energiezuinige woning.

Eng. SGF (solar gain factor)