|
|
|
|
Ook: treksterkte. De buigsterkte of buigtreksterkte is de mate waarin een materiaal kan
weerstaan aan een erop uitgeoefende belasting, dus de bestandheid tegen
drukkrachten.
Vaak wordt met "buigsterkte" bedoeld de maximale buigsterkte
die kan worden weerstaan tot breuk of tot het materiaal zijn intrinsieke
eigenschappen verliest.
De druksterkte is bij veel materialen vele malen groter dan de
treksterkte (en de buigsterkte). Voor de meeste betonsoorten is
de buigtreksterkte slechts 10% van de druksterkte.
Daar waar trekkrachten
in beton optreden, moet het worden gewapend of
voorgespannen.
Voor niet-gewapend beton is de buigtreksterkte zeer belangrijk. Bijvoorbeeld bij
betonnen tegels waar met een auto of zware machines over wordt gereden, is het
belangrijk dat de ondergrond vlak blijft (zie de figuur), zodat de kans op breuk
door de gelijkmatige overdracht van de belasting zo gering mogelijk is.
Een globale indruk geeft de treksterkte van beton van 30 N/mm2:
- zuivere treksterkte 2,5 N/mm2
- splijttreksterkte 2,7
N/mm2
- buigtreksterkte 4,5 N/mm2.
 |
Documentatie
- NEN-EN 12390-5 Beproeving van verhard beton; buigtreksterkte van proefstukken
- NEN-EN 12390-6 Beproeving van verhard beton; splijttreksterkte van
proefstukken
Zie ook bijvoorbeeld sterkte, sterkteklasse, druksterkte,
treksterkte, delaminatie.
Eng. bending strenght, flexural strenght, flexural yield strength