beerput

De beerput was in vroegere tijden een kelder of verzamelput voor menselijke uitwerpselen en werd achter de huizen aangelegd. Daarnaast werden de putten als vuilnisbak gebruikt: maaltijdresten, gebroken serviesgoed, glas, tuinafval, kapotte huisraad en andere vuilnis werd tijdens archeologische opgravingen aangetroffen. De beerput was gewoonlijk vrij diep, in ieder geval een meter of meer onder de grondwaterspiegel, om te vermijden dat de stank duidelijk zou zijn (eerste foto). 
Tegenwoordig wordt de beerput toegepast bij de intensieve veehouderij en wel in beton (tweede foto).

Omdat biomethaan een bijproduct is van dierenmest van boerderijen en van rioolafval, zijn beerputten weer actueel aan het worden als alternatieve energiebron, zie groene stroom (biomassa), en als bron voor bepaalde chemicaliën.

beerput, opgraving delft (museum prinsenhof delft):

beerput voor uitwerpselen van koeien, varkens e.d. (elna-koi):

De term beerput is afkomstig uit het Middelnederlandse bere (drek, slijk), later beer (menselijke uitwerpselen); bron Etymologiebank.

Verg. toilet, groene stroom, kolk, ontstoppingsput, schrobput, wolfskuil, molgoot, pluvetta.

Eng. cesspit, cesspool