|
|
|
|
Ocriet
is een soort granito (terrazzo) die
bestaat uit gele steenslag gebonden met witte cement. Ocriet werd
vervaardigd in de Ocrietfabriek in Baarn (Eemnes) en vooral toegepast in aanrechtbladen,
het lavet en douchebakken.
"De Ocrietfabriek is in 1939 opgericht door Bruynzeel. De kleine staf van de fabriek gebruikte de oorlogsjaren om een nieuw product te maken: kunststeen met de naam ocriet. Na de oorlog begon de echte productie. De grondstoffen werden in bulk over de Eem aangevoerd.
De fabriek had in de jaren vijftig, de wederopbouwperiode, heel veel succes met haar producten: lavetten, aanrechten, wasfonteinen en trappen."
Ocriet producten werden in stalen mallen vervaardigd en na plamuren, slijpen en
poetsen ontstond er een dicht glanzend
oppervlak. Omdat de eerste versie van ocriet toch niet zeer goed bestand was
tegen wasmiddelen e.d., werd het productieproces verbeterd. De producten werden vanaf
1954 in een grote tunnel gezet en
geöcrateerd (een behandeling met fluorgas) om het materiaal
te beschermen tegen chemisch agressieve stoffen. Veel werd geëxporteerd naar
onder andere België en Frankrijk.
Ocriet producten waren zeer geliefd in de jaren 1950-1970. Bekend in het lavet
was het gaatje om een handdoek in te steken. Op het metalen
plaatje bij de afvoer stond de bekende tekst OCRIET REINIGEN MET VIM.
Vanaf 1975 is deze firma
zogenaamde 'ocron' aanrechtbladen gaan produceren. Dit materiaal
was samengesteld uit kwarts- of granietkorrels, gebonden met gekleurd kunsthars.
Groen was een populaire kleur. Vanaf ongeveer 1990
werd de ocron 'chicron' genoemd. Ocron, Luxocron en chicron zijn dus composieten
van steen en kunststof (en niet van steen en cement zoals bij Ocriet).
"In de zomer van 2008 werd in het bedrijf gevaarlijke vervuiling van de lucht geconstateerd, veroorzaakt door donker asbest, dat globaal zo’n vijftig jaar geleden is aangebracht voor isolatie van de stoomleidingen. Daardoor werd de productie gestopt en
een paar maanden later het faillissement voltrokken. De krasvaste aanrechtbladen zijn nog in veel woningen en vakantiehuizen te vinden.
Usine (Utrechtse Stichting voor Industrieel Erfgoed) had bij de herbestemming van het terrein graag een herinnering aan het voormalige Ocriet teruggezien. Bureau Mopet ontwikkelde een alternatief plan voor behoud van het silogebouw uit 1953, de oudste fabriekshallen uit 1935 en nieuwbouw op het overige terrein in overeenstemming met de ecologische structuur van Eembrugge. Het nieuwe college van Eemnes had er in 2014 geen oog voor."
Bij de afbraak van de gebouwen is men begonnen met de meest iconische,
waarschijnlijk om protesten voor te zijn. Ook hier blijkt weer dat het koppel projectontwikkelaar
en overheid zich vaak zijn duistere zijde toont.
lavet van ocriet:  |
Voor meer informatie, zie o.m. Het
lavet en de ocrietfabriek.
Angehaalde tekst van Utrechtse
Stichting voor Industrieel Erfgoed (Usine).