polijsten

Polijsten is een oppervlak glad en glanzend schuren, wrijven of slijpen met fijne slijpmiddelen. Brasso is een vloeibaar middel om koper en zinkplaten te polijsten (wrijven met een doekje). Voor intensievere toepassingen bestaan polijstmachines of polijstschijven (voor de elektrische boor) en speciale polijstpasta's. 
"Tinas (tin-as, tinoxide) is een fijn, wit, zacht poeder dat gebruikt wordt om te polijsten." 
Voordat gepolijst wordt, kan natuursteen eerst gezoet worden, een iets grovere schuurtechniek.
Voor het polijsten van etsschade zie bij salpeter.
(Politoeren is het met een schellak-alcohol-oplossing meermalen inwrijven van een houten oppervlak.)

De methode om te polijsten (Bestekstermen natuursteen van Cultureel Erfgoed)
"Polijsten is een schuurtechniek waarbij het schuurmiddel, dat minstens even hard is als de te bewerken steen, een korrelgrootte heeft die kleiner is dan 0,15 mm. 
Na het zoeten kan men het werk polijsten. Bij gepolijst werk is geen kras van het schuurmiddel zichtbaar en wordt het oppervlak van de steen glanzend, waarbij zij haar meest diepe kleur laat zien. Het effect mag niet verkregen zijn door lak. Slecht polijstwerk mag niet aan het zicht worden onttrokken door was aan te brengen. Het effect van was voor het behoud van de glans is nogal overschat. Niet iedere steen is polijstbaar." 

gepolijste stenen vloer (everpolish):

polijstgereedschap (polijstwinkel):

De term polijsten is afkomstig van het Oudfranse poliss-, de stam van het Franse polir (soepel, glad, glanzend maken; in de 13de eeuw al bekend), ontwikkeld uit het Latijnse polire (gladmaken). 
Het werkwoord politoeren is een afleiding van politoer (glans; glansmiddel), dat via het Duits ontleend is aan het Latijnse politura (het polijsten, de glans), een afleiding van het al genoemde polire. Bron Etymologiebank.

Zie vooral de Polijstwinkel en eventueel bewerkingen van natuursteen.
Verg. zoeten.

Eng. to polish, to burnish; polijstmachine is polisher; haakse polijstmachine is angle polisher