Bakeliet
is waarschijnlijk de eerste thermohardendekunststof. Bakeliet is een kunsthars
op basis van fenolformaldehyde en na een aantal bewerkingen, onder hitte en
druk, is het na afkoelen hard en heeft het de eigenschap dat het elektriciteit
isoleert; het verving daarmee het dure schellak. Verder is het goed bestand
tegen hitte (tot 300 graden C).
Bakeliet is een harde, iets brosse kunststof met een
bruin-zwarte kleur. Voorwerpen kunnen in warm bakeliet ondergedompeld worden om
ze van een bakelieten (bescherm)laag te voorzien. Omdat bakeliet met
spuitgietmachines goed in een vorm is te persen, zijn veel voorwerpen van
dit materiaal gemaakt, waaronder doosjes, handgrepen (ook van pannen), lichtknoppen,
lampen, brievenbussen, radio- en luidsprekerbehuizingen.
De witte en gekleurde varianten zijn van een andere bakelietsoort, van ureumformaldehyde,
ontstaan ca. 1928, en later van melamineformaldehyde.
Na ca. 1950 kwamen
nieuwe, goedkoper te produceren thermohardende kunststoffen op en is bakeliet
verdrongen van zijn belangrijke plaats in het dagelijkse leven.
De term bakeliet is een merknaam die afgeleid van de naam van de uitvinder dr.
Leo Hendrik Baekeland, een van oorsprong Vlaams natuur- en scheikundige die
later Amerikaan is geworden. In 1907 vond hij een bruikbaar bakeliet (Bakelite
C) uit waarvoor hij pas op 7 december 1909 het patent verkreeg onder US
Patent 942699 (Method on making insoluable products of phenol and
formaldehyde).
Het patent verliep op 12 december 1926 waarop veel andere fabrieken
"bakeliet" gingen vervaardigen. Bakeliet (bakelite) was een
geregistreerd handelsmerk dus die naam mocht het materiaal van die producten
officieel niet hebben. Philite is de benaming die Philips aan zijn bakeliet gaf.