Ook:
a-ha, haha, droge gracht, saut de loup. Een aha is een droge greppel, gracht of
sloot, met aan één zijde een
steunmuur die voorkómt dat wild en vee vanuit
de weide het landhuis kan bereiken en die vanuit het huis onzichtbaar is. De
steunmuur is vaak bekleed met stenen.
De aha is dus een vanuit het huis onzichtbare afscheiding, die de illusie wekt
dat de tuin één geheel vormt met het omliggende landschap. Daarnaast is de aha
een middel om een onbelemmerde doorkijk (claire voie) van het hoofdgebouw
naar een door dieren beweid park te realiseren. Een hekwerk is vaak een storende
factor. Bij wijze van uitzondering staat op de aha soms toch een muur, hek of
heg als sierend element, maar deze zijn dan zo laag of transparant gehouden dat
de zichtlijn niet wordt onderbroken.
Soms hebben aha's toch een vanuit het landhuis niet zichtbare sloot, achter de
steunmuur, maar normaliter is een aha niet bevaarbaar.
Het verschijnsel dat een landschap achter de eigen tuin bij de eigen tuin lijkt
te behoren, wordt ook wel "borrowed landscape" genoemd, geleend
landschap.
Documentatie (bron van veel van de info hierboven) - Het
Verschijnsel Aha (uit Cascade
Bulletin 1998-2, van Carla S. Oldenburger-Ebbers en Piet A.
Bakker)
twee soorten aha; links staat het landhuis, rechts is gebied voor wild en
vee (foto svg
by harry-c, wikipedia):
één van de doelen van de aha: wild en vee buiten eigen terrein houden;
rechts is het landhuis:
De term aha gaat terug op de uitroep van verbazing van de mensen die
voor het eerst een aha zagen. Sindsdien wordt deze uitroep als vakrerm
gebruikt. Het woord wordt gespeld zoals de bekende uitroep in
verschillende talen wordt geschreven. In het Frans bijvoorbeeld luidt
de spelling sinds 1709 "ah ah". In het Engels is deze sinds
1712 "ha ha" en in het Duits sinds 1731 "ah ah" of
"ach ach"(en in hedendaags Duits ook
"aha").Volgens Van Dale wordt in onze taal de uitroep
geschreven als "aha".