Soms:
Zen-tuin. De bij ons bekendste Japanse stenentuin is
waarschijnlijk de karesansui (droge landschapstuin).
Deze stenentuin is vaak rechthoekig van vorm en bevat als bodembedekker meestal
fijn wit grind dat netjes aangeharkt is als een
soort golven in het water, waarbij rond een eilandjes en kleine rotsen
concentrische rimpels, "golven", zijn getrokken.
Lopen over het grind is niet toegestaan.
Het
oorspronkelijk doel van de karesansui-tuin was een goede meditatieve omgeving
voor het Zenboeddhisme. Vaak was een karesansui daarom verbonden aan een
klooster. Tegenwoordig kan de stenentuin een tegengif vormen voor alle spanning.
De tegenstelling tussen enerzijds de orde, eenvoud, perfectie en rust van het
zachte grind en anderzijds de natuurlijke vormen van de rotsen waar omheen het
grind lijkt te vloeien, geven een harmonie die de drukke geest kan
kalmeren.
Aanleg en onderhoud van een stenentuin wordt terecht beschouwd als een vorm van
kunst.
Voor een duidelijke uitleg van verschillende soorten Japanse tuinen zie Uchiyama.
Afbeeldingen o.m. Chris
Perleberg, Dan Hagerman, Zen-garden.