Een
antefix is een tegel van gebakken klei (terracotta)
aan het uiteinde van een een rij imbrices
(de smallere halfronde dakpannen die over
de platte dakpannen liggen).
Doel van de antefix is de opening bij de onderste imbrices af te sluiten,
waarschijnlijk voor het zicht maar ook tegen binnendringen van ongedierte.
Vooral in de Griekse en Romeinse klassieke tijd werden antefixae (antefixen)
toegepast. Ook in het Neoclassicisme
(rond 1800) werden daken van antefixen voorzien.
De afbeelding op de antefix is vaak een palmet
of kopje van een god, godin of leeuw; soms werden de antefixae beschilderd.