attiek, attiekverdieping

Soms: attica. Een attiek is een verhoging op de kroonlijst van een gebouw, in de vorm van een borstwering voor het dak of als lage bovenste verdieping met kleine vensters. Deze versiering onttrekt een stuk van het dak aan het gezicht. In de Barok groeide de attiek vaak tot een halve verdieping, ook wel de attiekverdieping of "mezzanino" genoemd. (Oorspronkelijk was de hoogte van een attiek ongeveer 1/3 van de hoogte van de zuilen van de verdieping eronder.)
Vaak is de attiek voorzien van een balustrade, te zien als een opengewerkte borstwering met veel stenen spijlen.

attiek (bma amsterdam):

attiek en mezzanino (amsterdamse binnenstad):

attiekverdieping, keizersgracht 672-674, amsterdam, architect adriaan dortsman (ook: dorsman), 1667(bma amsterdam):

De term attiek is afkomstig van het Franse attique (lage verdieping onder het dak), afgeleid van Attica (een schiereiland in Griekenland), dus eigenlijk een Attische verdieping. Oorspronkelijk is attiek "een gebouw volgens de Atheense bouwstijl, d.w.z. waarvan de gevels boven de kroonlijst uitsteken om de aanzet van het dak te verbergen". Bron Grote Nederlandse Larousse Encyclopedie en Etymologiebank.

Verg. vliering, zolder, loft, lijstgevel, penthouse.

Eng. attic