steen

1. Steen is natuursteen is een harde delfstof die niet brandbaar, niet smeedbaar en niet in water oplosbaar is en als constructief of decoratief element in de bouw wordt gebruikt. 
Zie verder bij natuursteen en gesteentecyclus (metamorf gesteente, stollingsgesteente, sedimentair gesteente).
Eng. stone

2. Steen is kunstmatig, door hard bakken van een weke grondstof (meestal klei) of door verstening aan de lucht van een van mortel vervaardigde stof. 
Hiervan is baksteen de voornaamste, verder kalkzandsteen, drijfsteen, betonsteen, leemsteen en samenstellingen met chemische verhardingsmiddelen die zich als muur- en vloerbekleding  of voor beeldhouwwerk lenen (terracotta, kunstgraniet, marmercement).
Denk ook aan de term steengoed bij serviezen (van fijnere klei en heter gebakken dan aardewerk). 

Eng. brick; machinaal vervaardigde steen is machine-made brick, machine-moulded brick, machine-molded brick (Am.)

3. Steen is een door natuurlijke of kunstmatige droging verkregen harde vorm van bijvoorbeeld leem (leemsteen, adobe), meestal voor niet-dragende muren.

4. Steen is soms een synoniem voor tegel.

5. Ook: stins. Steen was in de late middeleeuwen de benaming voor een stenen gebouw, vaak van "enig aanzien en sterkte". Bekend is natuurlijk Het Steen in Antwerpen, het oudst bewaarde gebouw, 1200-1225, van die stad. Verder zijn er meer gebouwen met de naam 's Gravensteen, het huis van de graaf, o.a. in Gent, Leiden, Zierikzee en Middelburg. Ook het Slot Loevenstein (stein is steen) is een bekend steen.
Soms is steen ook de benaming voor een gebouw waarvan de gevels grotendeels uit steen bestaan.
De term stins is Fries, uit stienhûs (steenhuis), maar wordt ook buiten Friesland gebruikt.
Met dank aan Dig Keur (Vademecum De Late Middeleeuwen, Uitgeverij Profiel).

6. Steen is ook de benaming voor een edelsteen of halfedelsteen.

7. Een steen is een object dat oorspronkelijk van steen was, maar nu van kunststof kan zijn, bijvoorbeeld een dobbelsteen.