sliet

1. Ook: sleet, Vlaams ook: slie, slije, sleie, slae, Drents ook: sluut, sleet. Slieten zijn een soort lange schaaldelen, ruw geschild houten balken of planken. Bijvoorbeeld in de Veluwe de balkslieten waarmee in de oude boederijen de hooizolder (= balk in het Veluws) werd losjes dichtgelegd, zie bij balkluik.

slieten als vloer van de zolder van een boerderij (familie zeldenrijk, veluwe):

2. Slieten zijn lange stammetjes die van de takken zijn ontdaan. Zo ontstaan paaltjes van bijvoorbeeld 1,5 à 2 m die bijvoorbeeld in West-Nederland al rond 1300 als fundering gebruik werden onder een stenen muur of onder poeren. (Met dank aan Bouwkundige termen van Haslinghuis en Janse.)