rustica

1. Ook, soms: rustiek, bossage. Rustica is het gebruik van zeer zware, ruw behakte blokken natuursteen (gebosseerde natuursteen) onderaan de buitengevel. 
Vooral in de Renaissance werd veel rustica toegepast, speciaal op de gevel van de beganegrond, die hierdoor robuuster en belangrijker oogde. De textuur van de blokken steen komt nog meer tot uitdrukking omdat zij contrasteert met andere, gladde gevelelementen. De randen en zijkanten van de rustica-blokken waren glad om toch een regelmatig patroon te verkrijgen.

Soms wordt de term rustica gebruikt voor de wat ruwere baksteen, die lijkt op de traditioneel handgevormde baksteen.

rustica, waterlijsten, kroonlijst, rondbogen, bosseringen en symmetrie bij het palazzo riccardi (voorheen medici), florence, 1444, arch. bartolomeo michelozzo:

baksteen rustica van wienerberger:

De term rustica is afgeleid van het Oudfranse rustique (van het platteland, landelijk), afkomstig van het Latijnse rusticus, rusticanus (van het land, op het land, landelijk, eenvoudig, bescheiden), afgeleid van het Latijnse rus (platteland). Het woord rustiek heeft ook de betekenis van landelijk, eenvoudig (maar ook wel boers, lomp).

Zie ook Gibbs-surround.

Eng. rustication

2. Rustica is soms een andere naam voor rocaille (cementrustiek).