Een luifel is een
(gedeeltelijke) overkapping die beschutting geeft tegen de regen, sneeuw
e.d., veelal boven een ingangspartij
of een raampartij van een gebouw. Een markies is ook een vorm van
een luifel. Ook: de luifel van een tent, caravan of camper.
Vroeger
waren luifels eigenlijk altijd van een ander materiaal dan glas
waardoor de luifel tussen bovendorpel
van de deur en het bovenlicht
werd geplaatst zodat meer licht in de hal kon treden.
luifel station oriente, lissabon, portugal (arch. calatrava,
foto tornadu):
Het Middelnederlandseloeyfe is
ontleend aan het Rijnlandse leuve (met uitspraak /oi/; een open
uitbouw, afdak), ontwikkeld uit het Protogermaanse laubja-,
een afleiding van loof. De oorspronkelijke betekenis zal dus "dak
of hut uit bebladerde takken" zijn geweest. Bron Etymologiebank.
De luif is o.m. de ruimte onder een afdak
e.d.
Eng. canopy, covered area; entreepartij met glazen luifel is
entrance with glass canopy; met aangebouwde luifel is with attached
covered area; laadperron met luifel is covered loading platform;
(luifel van bv. zeildoek) awning