plavuis

Een plavuis is een vlakke meestal vierkante vloertegel die uit klei of porseleinaarde gebakken is. Plavuizen zijn hard en meestal rood (terracotta) of grijs. Geglazuurde plavuizen zijn in meer kleuren verkrijgbaar. De plavuis is meestal niet zo groot, bijvoorbeeld 20 x 20 cm, en niet zo glad en recht als de meeste fabriekstegels. De oudste plavuizen zijn 9 x 9 cm. 
Putjes op de tegels kunnen duiden op ambachtelijke fabricage.

De term gepaarde plavuizen wordt gebruikt voor om-en-om rode en grijze plavuizen. 

Gebakken vloertegels hebben allerlei benamingen (gehad), ook streekgebonden: plavuis, tegel, estrik, tuimelaar, vloerbak, heelbak, halfbak, slapbak, back (met dank aan Koldewey 2008 en  Edwin Orsel).
In Leiden en omgeving werden grijze (gersmoorde) en rode vloertegels bakken genoemd; ook worden ongeglazuurde tegels wel eens bakken genoemd.
Een geglazuurde plavuis heet een estrik.
Een tegel van blauwe Belgische hardsteen wordt ook plavuis genoemd.
Tegenwoordig wordt de term plavuis, niet geheel terecht, voor allerlei soorten tegels gebruikt.

franse plavuis (jan van ijken oude bouwmaterialen):

De herkomst van het woord plavuis is onzeker; het Middelnederlands kende plavuus, plevus (vloertegel; 13e-16e eeuw); verband met plaveien (bestraten), ouder paveien, lijkt onwaarschijnlijk, omdat de vorm plaveien met pl- pas in het Vroegnieuwnederlands (16e tot 18e eeuw) voorkomt; bron Etymologiebank.

Voor bescherming van de vloer worden stoelen, tafels e.d. voorzien van glijders, viltjes, doppen of wielen: zie Floorfriendly, Stoeldop shop en Vloerglijders.

Verg. klamptegel (bij klampmuur), betonstuc (béton ciré), chipsvloer, estrik, estrich, granito / terrazzo, grindvloer, magnesietvloer, linoleum, pmma-vloer, pvc-vloer, laminaat, parketvloer (hout, bamboe, kurk), splijttegel, tegelwerk.

Eng. quarry tile, earthenware floor tile