precario

Precariobelasting is de gemeentelijke belasting die betaald moet worden voor het hebben van voorwerpen op, boven of in gemeenschappelijke grond (of op, in of onder openbaar water). Gemeentegrond bestaat in dit verband uit trottoirs, straten, parkeerplaatsen e.d. Precariorechten zijn theoretisch ook verschuldigd voor tijdelijk gebruik van de gemeentegrond, zoals bij evenementen e.d.. Voor kort tijdelijk gebruik zal de administratie de inkomsten ver overstijgen maar de precariobelasting kan per dag geheven worden.

Voorbeelden:
- op het openbare trottoir: een terras voor een café, een winkeluitstalling, een reclamebord
- boven gemeentegrond: een erker boven de straat, een luifel, een uithangbord
- in de gemeentegrond: kabels en buizen van (geprivatiseerde) nutsbedrijven, kelders onder het trottoir.

Precariorecht is:
- het recht op het hebben van voorwerpen op de openbare grond, zolang de eigenaar dat toestaat
- een ander woord voor precariobelasting (eigenlijk altijd in het meervoud gebruikt, dus precariorechten).

Het woord precario (precarius) is Latijn voor "door bidden verkregen", "als gunst verleend", maar ook "tot wederopzegging". Het Latijnse woord is een afleiding van het werkwoord precari (bidden, smeken, verzoeken), bij prex (bede, verzoek). Al in de Romeinse tijd was precario een juridische term voor "in tijdelijk gebruik". Er is verband met het woord precair (zorgelijk, onzeker, hachelijk) dat via het Latijn ontleend is aan Frans précaire (van onzekere duur of toekomst). Bron Etymologiebank.
In de loop der tijd heeft het een meer financiële betekenis gekregen.

Eng. municipal tax on encroachments on or above public land or in public ground