polymeer

Een polymeer is een grote molecuul die bestaat uit een lange keten van gelijke delen (monomeren, gelijksoortige moleculen/ionen). 
Natuurlijke polymeren zijn o.a. eiwitten en zetmeel. 
Kunstmatige polymeren zijn thermoplasten, thermoharders en elastomeren; deze worden meestal verkregen bij de destillatie van aardolie. 
De eigenschappen van het polymeer zijn o.m. afhankelijk van de basis (het monomeer) waaruit de keten is opgebouwd, bijvoorbeeld polyester, polyurethaan (PUR), polyetheen (PE), polypopeen (PP), polyvinylchloride (PVC), polystyreen (PS).

Polymerisatie is het verschijnsel dat polymeren worden gevormd (uit een monomeren).


voorbeeld van een onderdeel waarvan een herhaling een polyester-molucuul geeft:


Het woord polymeer is afkomstig van het Griekse polumeres (veel delen hebbend), van polus (veel) en meros (deel); het is voor het eerst in 1898 gemaakt; bron Etymologiebank.

Verg. geopolymeer.

Eng. polymer