Ook:
liftslab. De Engelse term lift-slab staat voor het optillen (to lift) van
betonnen verdiepingvloeren (betonnen platen, slabs). Bij het lift-slab-bouwsysteem worden
de betonnen verdiepingvloeren op maaiveldniveau gestort: als de verdiepingvloer
is uitgehard, wordt daarop de volgende vloer gestort (met een folie of steviger
materiaal ertussen) en, als alle vloeren gestort en uitgehard zijn, worden deze één voor
één met
vijzels op de juiste hoogte gebracht waarna muren e.d. worden aangebracht.
Methode lift-slab-systeem incl. vijzelen of optrekken:
- aanleggen fundering en beganegrondvloer
- plaatsen kolommen (totale lengte is iets hoger dan het gebouw)
- op de beganegrondvloer wordt de vloer van de 1e verdieping gestort (steeds een
folie als tussenlaag)
- op de vloer van de 1e verdieping wordt die van de 2e verdieping gestort
- enz.
- enz.
- op de hoogste verdiepingvloer wordt de "dakvloer" gestort
- er ligt nu een stapeltje vloeren op elkaar
- plaatsen liftunits
- als eerste wordt de dakvloer omhoog gevijzeld of getrokken (tot ca. 1,5 m
boven de locatie van de vloer van de 1e verdieping; dus niet geheel tot de
uiteindelijke plaats van de dakvloer, omdat de kolommen dan zouden knikken)
- de andere vloeren worden ook naar dat punt gevijzeld of getrokken, net boven
de locatie van de vloer van de 1e verdieping
- als laatste trekt men de 1e verdiepingvloer omhoog
- zodra de 1e verdiepingvloer zich op de gewenste hoogte bevindt, wordt deze gefixeerd aan de kolommen
- windverbanden 1e verdieping worden geplaatst
- en vervolgens herhaalt zich het proces van optrekken of vijzelen naar ca. 1,5
m boven de verdiepingvloer (van dakvloer tot 2e verdiepingvloer enz. enz.).
Stalen kolommen zijn momentvast op
de fundering geplaatst, mede om het (tijdelijk) ontbreken van
windverbanden op
te kunnen vangen; ten behoeve van de stabiliteit worden na elke vijzelstap
per verdieping de windverbanden aangebracht.
Voordelen
van de lift-slab-bouwmethode;
- veel steigers,
betonstempels e.d.
zijn niet nodig, omdat immers veel op de "begane grond" wordt
uitgevoerd
- verspringingen en uitkragingen zijn mogelijk: stelcon-platen
nemen de plaats in van de vrije ruimte, alles gebeurt op begane-grond-niveau,
dus er hoeft niet moeilijk te worden ondersteund op relatief grote hoogte zoals
bij traditionele bouw.
Nadeel van de lift-slab-methode:
- de vijzelconstructie en de constructie van de stalen kolommen moeten zeer
degelijk moeten zijn om het risico van instorten te vermijden; om die reden zal
een extreem hoog gebouw niet snel met deze methode worden gebouwd.
Oorspronkelijk
werd de lift-slab-methode uitsluitend toegepast voor utiliteitsbouw: de
verdiepingen worden voorzien van verlaagde plafonds om alle leidingen in te
bergen waardoor de verdiepingvloeren meer geschikt zijn voor een eenvoudige,
uniforme betonstort. Tegenwoordig wordt lift-slab wel eens toegepast voor
bijvoorbeeld de bouw
van een appartementencomplex waarbij de leidingen in de vloeren kunnen worden
meegestort en de vloeren gevlinderd
worden om een regelmatig plafond van de volgende vloer te verkrijgen. Ook
bij aanbouwen van ziekenhuizen wordt het lift-slab-systeem wel eens toegepast,
omdat alle luidruchtige werkzaamheden geconcentreerd zijn op maaiveldniveau en
de hogere verdiepingen minder last hebben van de bouw.
Toch wordt het lift-slab-systeem niet vaak meer toegepast.
lift-slab methode, bouwmethode (hier waarschijnlijk 7 bouwlagen): |
"the cube" tijdens het liftproces, almere (foto paul koppen, koppen bouw): |
het liftproces herhaalt zich enkele malen; klik voor groter: |
Documentatie
- Afstudeerscriptie
Het opvijzelen van het lift-slabsysteem, de ontwikkeling van een snellere methode om verdiepingsvloeren op de gewenste
hoogte te kunnen brengen (van Paul Koppen, Koppen
Bouw)
Zie ook jackblock-systeem.