cancelli

Cancelli is in de klassieke oudheid een lage, marmeren borstwering of balustrade in een ruimte, bijvoorbeeld om het volk van de rechters te scheiden (rechtspraak) of de toneelspelers van de toeschouwers (theater). In vroegchristelijke kerken wordt de cancelli toegepast om de leken (het gelovige volk) te scheiden van het koor, omdat het leken na het concilie van Tours verboden was de altaarruimte te betreden. Uit de cancelli ontwikkelt zich in de Russisch en Grieks/Byzantijns orthodoxe kerken de iconostase (een wand met iconen, voorstellingen van Christus, Maria of heiligen) en in het Westen de ambo (een verhoging van een aantal treden en een soort borstwering met een lessenaar). Later zijn ook het koorhek, het oksaal, de jubee en de communiebank uit de cancelli ontstaan.


cancelli (marcantonio architects):


Met dank aan o.m. Bouwkundige termen van Haslinghuis en Janse.

Het woord kansel stamt af van het woord cancelli, omdat het preekgestoelte tegen de cancelli werd gebouwd.
De term cancelli is Latijn voor tralie, hekwerk (en oneigenlijk perken, grenzen).

Eng. cancelli