Blokunit was de naam voor een kleine schakelbare geprefabriceerde woning. De basismaat was 8 bij 4 meter. Door het zelfdragende karakter kon een groot deel van de muren verwijderd worden om de losse woningen te koppelen tot grotere eenheden.
Aaneengeschakeld werden de blokunits vaak toegepast als permanent of semi-permanent
verblijf voor een school, kinderopvang e.d.
In bijvoorbeeld een groep van zeven stuks per woonlaag waren blokunits zeer
geschikt voor jongeren en andere starters op de woningmarkt.
Per woonlaag kon één van de units gebruikt worden om per woning het
eigen sanitair te bergen. In het middengedeelte kon een verhoogd dak
voor extra licht of kamers zorgen. Door blokken samen te voegen werd
meer differentiatie aangebracht in de bewoning, voor gewoon meer
woonruimte, voor een invalide of voor twee jongeren. De afbeelding
boven toont zo'n opstelling.
Eventuele geluidsoverlast was tot een minimum beperkt:
- De gemeenschappelijke raakvlakken van de woningen waren gering.
- De slaapkamers grensden niet aan de woonkamers.
- De vloer was van beton en het dak van houtmateriaal, waardoor meer
woonlagen boven elkaar gescheiden werden door het houten dak, een
soort spouw voor leidingen e.d. en de betonvloer van de woning
erboven.
Blokunits en andere schakelbare geprefabriceerde woningen waren en zijn
betrekkelijk goedkoop. Als "Den Haag" nu de grond niet zo
duur maakte voor dit type woningen dan dragen deze woningen ook bij aan het
verlagen van huursubsidie: de woningen kunnen immers ook tot
eengezinshuizen met meer woonlagen geschakeld worden.
Zie eventueel Wagenbouw
bouwsystemen, de bouwer van blokunits.
Zie unitbouw.
Verg. spacebox, woonunit
en IFD.